Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Een gewone werkdag

Ik sta rond 7 uur in de morgen op. Ik begeef me dan naar de mess waar we ons ontbijt nuttigen. We hebben versgebakken brood, alle soorten cereals, havermoutpap, enz. Eigenlijk kunnen we nemen wat we maar willen. Om 8 uur ga ik naar de werkplaats waar ik begin te werken. Om 10 uur hebben we onze “smoko”. Dit is onze morgenbreak. We gaan dan terug naar de mess voor een tussendoortje, wat fruit, een stuk cake en een koffie. Ook worden ons ook de kranten van de dag overhandigd. Via satelliet wordt er ons een speciale editie van The Australian doorgestuurd. Deze worden dan uitgeprint en aan ons bezorgd. Zo blijven we op de hoogte wat er zoal in de rest van de wereld gebeurt. Tijdens de pauze ga ik meestal naar mijn kamer om mijn e-mail te checken. Na een half uur begeef ik me dan terug naar het werk. Om 1 uur hebben we lunch. In de mess kunnen we dan een warme schotel eten, soep, brood, en dergelijke. Onze lunch duurt een uur en we kunnen dan doen wat we willen. Sommigen trekken naar de bibliotheek of zitten gezellig in de wallow en anderen doen zelfs een middagdutje. Van twee tot vijf zijn we dan terug op het werk.

Adeliepinguïns bouwen een nest (© foto: Luc De Pauw)

Vanaf vijf uur zijn we vrij en om zes uur hebben we het avondeten. Dit is de belangrijkste maaltijd van de dag en is altijd zeer uitgebreid. We hebben dan keuze uit verschillende menu's en versgebakken dessert. Na het avondeten help ik meestal mee in de keuken om de slushie uit de nood te helpen. Anders moet deze laatste tot laat in de avond werken en niemand doet dat graag. Om 7u30 is er meestal een film. Sommigen onder ons spenderen hun avond in de bar. Tv hebben we niet. Soms gebeurt het zoals bij een belangrijke wedstrijd dat men een derde van onze internetverbinding vrijhoudt om video door te zenden. Zo kunnen we ook naar enkele belangrijke matchen kijken of zelfs een Formule-1-wedstrijd. Maar niemand mist de tv en zeker niet de reclame. Meestal ga ik rond 11 uur naar bed en dat is het dan.

Op zaterdag werken we twee uur in de morgen van 8 tot 10 en dan hebben we onze zaterdagkarweien die tot drie uur kunnen duren. Maar daarna zijn we vrij. Op zondag is het hier erg stil. De meesten slapen zich eens goed uit om te bekomen van het zaterdagavonddiner. Anderen maken een wandeling of trekken zich terug met een boek. We zijn hier met slechts 19 en op zondag gebeurt het regelmatig dat wanneer je naar beneden gaat je niemand tegenkomt. Eigenlijk hebben we het hier niet slecht, ook worden we ook nooit ziek want er zijn hier geen virussen of verkoudheden. We zullen wel verkouden worden wanneer we terugkeren naar de bewoonde wereld.

Isolement

Het ergste dat we hier te verduren hebben is het gebrek aan familie en vrienden. Dat weegt heel zwaar door. We kunnen natuurlijk telefoneren of e-mailen, maar we zijn minstens 5000 kilometer van de familie verwijderd en zelfs 17500 kilometer van België. Post krijgen we enkel tijdens de zomer. Men voelt zich machteloos als er thuis wat gebeurt. We kunnen gewoonweg niets ondernemen. De familie kan wel rekenen op assistentie van de divisie in geval van een noodsituatie maar dat is toch hetzelfde niet. Ook krijgt de familie elke week het “Icy News” opgestuurd waarin de laatste weetjes van de basissen vermeld staan. Ook kunnen ze naar de website van AAD gaan www.aad.gov.au om er naar de webcam te kijken of om het een en het ander te weten te komen van bepaalde activiteiten. Indien er met ons iets mocht gebeuren is het onmogelijk om hulp te krijgen van buitenaf, we zijn op ons zelf aangewezen.

Conclusie

Het is zeker en vast een fantastische ervaring en ik voel me vereerd dat ik tot zo’n select gezelschap behoor. Over meer dan 100 jaar zijn er slechts een kleine 3000 Australiërs die op Antarctica overwinterd hebben, dus het is zeker en vast een unieke belevenis. Op het einde van onze dienst zal ons een medaille worden uitgereikt en dan behoren we tot een selecte groep die elk jaar op midwinter probeert samen te komen om levenservaringen uit te wisselen. Elke dag wanneer ik naar buiten kijk, sta ik stil om de pracht van de natuur in te nemen. Vanuit de mess kijken we over baai waarin duizenden ijsbergen vastgevroren zitten in het zee-ijs. Het uitzicht is fenomenaal en ik kan er niet genoeg van krijgen. Alles is duizenden keer mooier dan in de mooiste documentaires. Dit is pas echt leven!

Contact

Wil je meer te weten komen over Antarctica? Wel, een goede plaats om te beginnen is de website van AAD (enkel in het Engels): www.aad.gov.au. Verder kan je natuurlijk veel te weten te komen over mijn persoonlijke gebeurtenissen op mijn blog, www.getjealous.com/2cm. Laat maar eens een boodschap na in mijn gastenboek. Ik schrijf mijn blog in twee talen: Engels en Nederlands. Ook kunt u hier ongeveer 1300 foto's bekijken.