Nazi's
in Antarctica
Vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft er niemand
om begrijpelijke redenen belangstelling voor Antarctica.
Toch niet om er wetenschappelijk onderzoek te verrichten.
Het continent vinden de oorlogsmachten wel interessant om
strategische militaire redenen.
 Op
17 december 1938 vertrekt vanuit de haven van Hamburg in
het grootste geheim het schip de Schwabenland naar
Antarctica, met 57 bemanningsleden aan boord. Op bevel van
Hermann Göring moet de expeditie onder leiding van
kapitein Alfred Ritscher (1879-1963) zoveel
mogelijk gebieden voor Duitsland opeisen en ze tegelijkertijd
vanuit de lucht fotograferen.
De Schwabenland blijft maar een goede zeven dagen
in Antarctica, maar de expeditie slaagt er toch in om in
die korte tijdsspanne 250.000 vierkante kilometer vast te
leggen op zo'n 11.000 luchtfoto's. Nazi-Duitsland eist
het gebied tussen 20° westerlengte en 20° oosterlengte
op en noemt het gebied Deutsch Neuschwabenland. Om de Duitse
territoriale aanspraken af te bakenen, worden honderden
metalen pinnen met het swastika-embleem op het ijs gedropt.
Tot groot ongenoegen van Noorwegen, dat het gebied heeft ontdekt.
De Duitsers hebben plannen om er een walvisstation te bouwen
en een permanente onderzoeksbasis. Door de Tweede Wereldoorlog
en de Duitse nederlaag, komt er van deze plannen niets in
huis. Met het Antarctisch Verdrag van 1957 krijgt Neuschwabenland
grotendeels andere namen: Dronning Maud Land, Princess Martha
Coast en Princess Astrid Coast, waar later de Belgische
Koning Boudewijnbasis
zou komen.
De Schwabenland
Operation Tabarin
Omdat Groot-Brittannië vermoedt dat nazi-Duitsland
afgelegen eilanden gebruikt als schuilplaats voor bevoorradingsschepen
en duikboten, die geallieerde schepen moeten kelderen,
zet het de ultrageheime missie Operation Tabarin op. In
januari 1944 vertrekken vanop de Falkland-eilanden twee
oorlogsschepen, de HMS William Scoresby en de HMS
Fitzroy, onder bevel van luitenant James Marr
(1902-1965), die in de jaren twintig nog lid is geweest
van de Quest-expeditie
van Ernest Shackleton. Zowel op Deception Island als op
Wiecke Island wordt een permanente basis gebouwd. Niet enkel
om de Duitsers in de gaten te houden, ook om ervoor te verhinderen
dat de Amerikanen of de Argentijnen dit gebied komen inpikken.
Een jaar later komt er ook nog een basis in Hope Bay. Na
de Tweede Wereldoorlog worden deze basissen overgedragen
aan de British Antarctic Survey. Een van de basissen, Port
Lockroy, is nu een door toeristen druk bezochte museum, souvenirwinkel
en postkantoor.
Bronnen:
Volgende pagina
|
Terug naar overzicht expedities
|
|
